Ben Kockelkoren en zijn prehistorisch Pompeï
2017
Rand
PMMK / Mu.ZEE
Met de goede raad van de Franse schrijver Raymond Queneau - dat humor een poging is om grote gevoelens van hun stommiteit te ontdoen – schenken TAZ en gastcurator Dirk Pauwels de nodige aandacht aan de morosofie.
Morosofie, getuige Wikipedia: ‘Een morosofie (van het GrieksΜωρία: gekte en Σοφία: wijsheid) is een evident absurde waanwetenschappelijketheorie. Een `waangeleerde` of `waanwijze` wordt ook wel morosoof genoemd.’
Of ook, morosofie is een wetenschap in wonderland. Morosofen ontwikkelen een eigen fantastische surreële wereld, kunstig, gek en buiten de grenzen van wat men ‘normaal’ noemt. Verrassend in hun denken en ongewild humoristisch wordt elke ontmoeting een niet te beschrijven theatrale belevenis. Binnen dit thema kaderen ook De wetten van menselijke stupiditeit, Jed Martin en The Last Gentleman. Het project werd mede vormgegeven door het Museum Dr. Guislain.
Tijdens een wandeling in de Franse Cévennes in 1997 vindt morosoof Ben Kockelkoren drie gelijkaardige stenen die perfect in elkaar blijken te passen. Hij vindt nog intrigerende stenen waarvan een de vorm van een schedel heeft. Terug thuis kan hij niet weerstaan aan de lokroep om terug te gaan: ‘Ik heb tonnen stenen verzameld. Stenen met duidelijke structuren, die mij vertellen dat ze onmogelijk een speling van de natuur kunnen zijn. Het zijn fossiele getuigen van levende wezens, die vele eeuwen geleden op onze aarde leefden.`
Kockelkoren vermoedt dat op de vindplaats van de stenen ooit een catastrofe plaatsvond, zoals ooit in Pompeï. Hij trok met zijn theorie naar enkele wetenschappers die weinig interesse toonden. Door zijn stenen nu op een artistieke manier te benaderen, hoopt hij de mensen te overtuigen van het belang voor de wetenschap.
