Tijdens WO I wordt Dover een oorlogshaven en zet men ferryboten in om burgers te evacueren naar Engeland. Later bouwt men de boten om tot hospitaalschepen of worden ze gebruikt voor troepentransport. Na WO I brengt men nieuwe turbineschepen en de eerste gemotoriseerde pakketboot in vaart. Tijdens de zomermaanden varen soms tot 12.000 passagiers per dag over. 

In 1940 bezetten de Duitsers de haven voor de tweede keer. Naast troepen- en vluchtelingentransport worden de boten ook offensief ingezet in de oorlog. Hierdoor raken ze zwaar beschadigd of zelfs vernield. Na de oorlog bouwt men nieuwe schepen verjongt men de vloot. In 1954 laat de regering een klein vrachtschip bouwen, dit om de pakketboten te ontlasten. Omdat het schip maar zelden de haven verlaat vermoeden de Oostendenaars dat het eigenlijk dient om geld, belangrijke documenten en hooggeplaatste figuren te transporteren. Dit voor het geval er een derde wereldoorlog zou uitbreken. 

Op 1 november 1971 wordt de lijn Oostende-Dover overgedragen aan de nieuw opgerichte Regie voor Maritiem Transport. In 1993 beslist de RMT om niet langer met de Britse P&O European Ferries samen te werken. Ze gaan een alliantie aan met een Finse rederij die op Ramsgate vaart. Hiermee komt een einde aan de 147-jarige Oostende-Dover lijn. De route Ramsgate-Oostende wordt daarna geëxploiteerd door Sally Line en later door rederij Transeuropa Ferries. 

 

In 1998 wordt op de RMT-site de voorstelling Kooningskinderen opgevoerd, de eerste voorstelling van Theatermakersgroep de Queeste, een initiatief van Vlaamse studenten aan de Toneelacademie van Maastricht. Ze winnen dat jaar ook meteen de TAZ productieprijs. Datzelfde jaar presenteert TAZ er een eerste eigen productie, Gaos, in het atelier van de oude ketelmakerij van de RMT. In 2004 vindt onthaal van artiesten en medewerkers plaats in de vertrekbalie/hal van Hoverspeed.